„Na ostrym ogniu” – książkowe recenzje dla młodzieży

Mówią, że nie powinno się oceniać książki po okładce. Zdecydowanie zgadzam się z tym stwierdzeniem.  Ale… ta okładka, szata graficzna i grzbiet książki skradły moje serce!
O jakiej książce mowa? „Na ostrym ogniu” autorstwa Elizabeth Acevedo. Główną bohaterką jest Emoni, nastoletnia dziewczyna, która posiada ogromny talent kulinarny. Dosłownie z kilku składników potrafi wyczarować pyszne danie. Jednak na gotowanie brakuje jej cennego czasu. A dlaczego? Jej życie różni się od tego jakie prowadzą rówieśnicy. Emoni jest mamą ślicznej dwuletniej córeczki Emmy, którą poznajemy jako Dziecinkę. Drugą bardzo ważną osobą w życiu głównej bohaterki jest jej babcia Bunia, która bardzo pomaga w wychowywaniu malutkiej córeczki.
Ta historia składa się z wielu wątków. Na pierwszym planie mamy Emoni, która stara się pogodzić naukę, wychowanie córki, a także podążanie za swoimi marzeniami. O czym marzy? O posiadaniu własnej restauracji, gotowaniu pod okiem profesjonalnego szefa kuchni i… o zapisaniu się na zajęcia ze sztuki kulinarnej, które odbywają się w jej szkole. I właśnie to ostatnie udaje się spełnić. Na zajęciach Emoni wykazuje się swoim talentem, a szef Ayden od razu widzi w niej ogromny potencjał. Wraz z zajęciami ze sztuki kulinarnej pojawia się temat, wyjazdu do Hiszpanii, gdzie młodzież mogłaby kształcić się przez tydzień pod okiem szefów kuchni.  To dla Emoni ogromna szansa, aby nauczyć się nowych przepisów i technik kulinarnych. Ale czy jako młoda matka może sobie na to pozwolić? Czy zdobędzie odpowiednie fundusze i zostawi swoją córeczkę pod opieką babci?

Tak jak wspomniałam książka porusza bardzo dużo ważnych tematów: macierzyństwo w bardzo młodym wieku, podążanie za marzeniami, pasja kulinarna, a także pochodzenie etniczne oraz orientacja seksualna. Jak na jedną książkę to naprawdę dużo ważnych tematów.

Jakie są moje odczucia po przeczytaniu tej pozycji? Historia Emoni pokazuje nam, że nie ma rzeczy niemożliwych. Warto dążyć do spełnienia swoich wyznaczonych celów i marzeń. Jednak nie wszystkie poruszone wątki w książce są wyjaśnione i opowiedziane precyzyjnie, daje to czytelnikowi poczucie niedokończonych historii. Czy w takim razie uważam, że książka nie jest warta przeczytania? Oczywiście, że nie! Ta pozycja ma ogromny potencjał. Przenosi nas w pachnący świat kuchni, pokazuje inny obraz rodziny, motywuje do walki o własne marzenia. To lekka i warta uwagi książka na jesienno-zimowe popołudnia.