120. rocznica urodzin Mieczysława Jastruna

Mieczysław Jastrun – polski poeta, eseista oraz tłumacz. Urodził się 29 października 1903 roku w Korolówce, zmarł 22 lutego 1983 roku w Warszawie.

Wywodził się z żydowskiej rodziny, początkowo nazywał się Mojsze Agatsztajn.

W latach 1915-1919 uczył się w jednym z krakowskich gimnazjów, niestety musiał przerwać naukę ze względu na wybuch wojny polsko-bolszewickiej.
Młody Mieczysław zaciągnął się do wojska, nie brał jednak czynnego udziału w walkach ze względu na poważną chorobę.

Jastrun studiował polonistykę, germanistykę oraz filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
To właśnie na ten okres datuje się Jego debiut na łamach warszawskiego pisma „Skamander”.
Edukację zakończył w 1929 roku pracą doktorską pt.: „Stosunek Wyspiańskiego do Słowackiego”.

W 1929 poeta wydał swój debiutancki tom wierszy „Spotkanie w czasie”.

W grudniu 1939 roku Mieczysław Jastrun musiał uciekać z Polski przed agresją niemiecką wobec ludności żydowskiej. Uciekł do Lwowa, który w tamtym czasie znajdował się pod okupacją sowiecką.
Gdy w 1941 Niemcy wkroczyli do Lwowa, Jastrun wrócił do Warszawy, gdzie podjął współpracę z prasą podziemia. Pisał artykuły jako Jan Klonowicz.

W 1950 Mieczysław Jastrun ożenił się z Mieczysławą Buczkówną, tego samego roku na świat przyszedł ich syn -Tomasz Jastrun, który podobnie jak tata jest poetą.

W 1957 roku władze zakazały wydawania miesięcznika „Europa”, którego eseista był współzałożycielem.
Na skutek tych wydarzeń w 1961 Jastrun wraz z 34 innymi poetami i uczonymi podpisał słynny List 34, w którym wystąpili w obronie wolności słowa.

Eseista angażował się w sytuację polityczną kraju, oprócz Listu 34, podpisał się również w liście protestacyjnym do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych w sprawie podjęcia dialogu ze strajkującymi robotnikami.

Mieczysław Jastrun był laureatem wielu prestiżowych nagród w środowisku literackim, m.in. w 1969 został nagrodzony Nagrodą Polskiego Pen Clubu za przekłady z języka niemieckiego.

Uważany jest za reprezentanta liryki refleksyjno-filozoficznej i moralistycznej. Do jego najlepszych dzieł zalicza się „Spotkanie w czasie”, oraz „Dzieje nieostygłe”.

Zmarł 22 lutego 1983 roku w Warszawie