210. rocznica urodzin Oskara Kolberga

Urodził się 22 lutego 1814 roku. Oskar Kolberg dorastał w Przysusze, wywodził się z rodziny inteligenckiej.
Jego ojcem był Juliusz Kolberg, matką z kolei Karolina Fryderyka Mercoeur.

Kolbergowie od 1810 do 1817 roku mieszkali w Przysusze. Juliusz pracował tam jako zarządca zakładów hutniczych. W 1917 roku ojciec Oskara został powołany na stanowisko profesora geodezji
i miernictwa na nowo założonym Uniwersytecie Warszawskim. Kolbergowie wrócili wtedy do Warszawy i zamieszkali w Pałacu Kazimierzowskim, włączając się tym samym w życie naukowe
i artystyczne stolicy.

Od 1823 do 1830 Oskar uczęszczał do Liceum Warszawskiego, którego dyrektorem był Samuel Bogumił Linde. Niestety wybuch Powstania Listopadowego, na skutek którego zamknięto placówkę spowodowały przerwane edukacji Kolberga.

Poza nauką w Liceum Oskar uczył się gry na fortepianie i kompozycji u T. Głogowskiego, F. Vettera,
J .Elsnera oraz F. Dobrzyńskiego. 1835 przebywał przez rok w Berlinie, gdzie studiował teorię muzyki
i kompozycję u C.F. Girschnera i K.F. Rungenhagena. Muzycznej pasji nie popierała jednak rodzina kompozytora.
Obawiała się o jego przyszłość. Ostatecznie Oskar Kolberg nie został wielkim kompozytorem, poświęcił się działalności etnograficznej.

Swoją pracę wykonywał bardzo skrupulatnie i dokładnie, co pozwoliło na zachowanie kulturowego dziedzictwa wielu regionów.

Kolberg swoje poszukiwania folkloru rozpoczął od okolic Warszawy, po zbadaniu stolicy i jej okolic ruszał dalej. Materiał do swoich badań często opierał jednak na korespondencji, gdyż nie zawsze było go stać na podróże w dalekie zakątki Polski.

Tak pisał w liście do Ignacego Kraszewskiego:

„Co do sposobów zbierania i zdobywania tych pieśni tyle tylko powiem, że nie mało przy tym zaznałem trudności, a nawet i przykrości. Trudności te leżały w nieufności naszego ludu, w niechęci jaką ma w powierzaniu swoich pieśni obcemu, tak nazywa każdego w paltocie lub surducie (…). Nieraz przyszło mi w brudnej izbie, przy obawie o własną skórę, wśród duszącego dymu, wyziewów i gwaru, tłumie zgromadzonego i cisnącego mnie ludu, bez światła prawie stenografować ulatujące dźwięki skrzypka”

W 1865 roku mając za sobą ponad dwudziestoletnie doświadczenie badacza terenowego, rozpoczął wydawanie cyklu monografii regionalnych objętych jednym wspólnym tytułem „Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Celem Kolberga było opracowanie dzieła, które oparte będzie na źródłach pochodzących z terenów przedrozbiorowej Rzeczypospolitej. Do śmierci udało się Kolbergowi wydać 33 woluminy, z materiałów przygotowanych przez niego, wydano do roku 1907 jeszcze trzy kolejne tomy.

Ostatni rok życia etnograf spędził w domu Izydora Kopernickiego.
Zmarł 3 czerwca 1890 roku. Oskar Kolberg spoczął w Krakowie, na cmentarzu Racławickim.