110. rocznica urodzin Bohumila Hrabala

Bohumil Hrabal urodził się 28 marca 1914r. w Brnie. Był jednym z najbardziej wybitnych czeskich pisarzy XX wieku, znany przede wszystkim ze swojej wyjątkowej narracji, humoru oraz niezwykłej wrażliwości na detale codzienności.

W latach 1934-1944 studiował prawo na Uniwersytecie Karola w Pradze, ale między innymi ze względu na wojnę studia ukończył dopiero w 1946 roku z tytułem doktora nauk prawnych.

W okresie II wojny światowej pracował jako urzędnik i robotnik, a także był zaangażowany w ruch oporu przeciwko nazistom. Jego debiut literacki miał miejsce w 1948 roku z publikacją zbioru opowiadań zaatutowanego „Perlička na dně”.
Jednak prawdziwą sławę przyniosły mu powieści, takie jak „ Szczęśliwe lata końca wojny” (1963), „Szczęśliwe jakbym był małpą” (1964) czy „Zbyt głośna samotność” (1976). W swoich utworach Hrabal często eksperymentował z formą narracji, łącząc realistyczne opisy z surrealistycznymi wstawkami i ironią.

Bohumil Hrabal był również znanym postacią w kulturze Czechosłowacji i Czech, był częstym gościem na praskiej scenie literackiej i towarzyskiej. Pomimo, że jego twórczość była czasem krytykowana przez władze komunistyczne ze swoją krytyczną postawę wobec reżimu, Hrabal pozostał popularnym i szanowanym pisarzem w kraju i za granicą.

Niektóre elementy stylu Hrabala, takie jak długie zdania i narracja w formie strumienia świadomości, były częściowo inspirowane pracami Jamesa Joyce’a. Hrabal podziwiał Joyce’a i eksperymentował z podobnymi technikami narracyjnymi.

Kilka powieści i opowiadań Hrabala zostało zekranizowanych przez znanych reżyserów filmowych. Jednym z najbardziej znanych filmów opartych na jego twórczości jest „Zbyt głośna samotność”, wyreżyserowany przez Jana Svěráka.
Kilkukrotnie na warsztat jego książki brał czeski reżyser Jiří Menzel.
Za wyreżyserowane w 1966 roku „Pociągi pod specjalnym nadzorem” otrzymał Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny oraz nominację do Złotych Globów oraz nagród BAFTA. Za inną ekranizację „Skowronki na uwięzi” otrzymał Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym
w Berlinie w 1990 roku. Produkcja powstała w 1969 roku, jednak nie została dopuszczona do dystrybucji – film wyemitowano dopiero po upadku komunizmu.

Zmarł 3 lutego 1997 roku w Pradze, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo literackie, które nadal inspiruje czytelników na całym świecie. Jego prace zostały przetłumaczone na wiele języków i są nadal czytane i doceniane przez kolejne pokolenia czytelników.