110. rocznica urodzin Julio Cortazara

„W klasy gra się małym kamyczkiem, który należy popychać czubkiem buta. Elementy gry: chodnik, kamyczek, but i piękny rysunek kredą, najchętniej kolorową. Na górze jest Niebo, na dole jest Ziemia, trudno jest trafić kamyczkiem w Niebo, prawie zawsze źle się jakoś obliczy i kamyk wylatuje poza rysunek. Powoli jednak nabiera się zręczności koniecznej, by przechodzić z jednego kwadratu do drugiego, i któregoś dnia może się uda wyjść z Ziemi i przenieść kamyczek do samego Nieba.”

Argentyński pisarz i eseista, to on m.in. przyczynił się do tzw. Boomu na latynoamerykańska literaturę.

Urodził się w Brukseli 26 sierpnia 1914 roku, gdzie jego rodzice przenieśli się rok wcześniej z Argentyny.
W późniejszym czasie rodzina przeniosła się na krótko do Szwajcarii, potem przez chwilę mieszkali w Barcelonie, aż ostatecznie wrócili do Argentyny i zamieszkali w Buenos Aires.

Po powrocie do kraju rodzina Cortazara rozpadła się. Jego ojciec postanowił odejść od rodziny, tym samym ucinając z nią całkowicie kontakt. Pisarz zamieszkał z matką Herminią i z siostrą w Benfield (obecnie jedna z dzielić Buenos Aires).

Julio Cortazar stosunkowo wcześnie zaczął pracę zarobkową, aby pomóc matce w utrzymaniu rodziny.
W 1932 zatrudnił się w szkole jako nauczyciel, jednak praca ta nie przynosiła mu żadnej satysfakcji.
Trzy lata później rozpoczął studia na Uniwersytecie w Buenos Aires na wydziale humanistycznym.
Niemal dekadę później dostał pracę na Narodowym Uniwersytecie w Cuyo, jednak zmiany polityczne w kraju, i różnica poglądów, a także z uwagi na groźby ze strony władz uniwersyteckich zmusiły pisarza do zrezygnowania z posady, i powrotu do Buenos Aires. W 1948 utrzymał tytuł tłumacza języka francuskiego i angielskiego, od tej chwili zajmował się wyłącznie pisarstwem i tłumaczeniem na zlecenie od międzynarodowej organizacji rządowej ONZ. W tym samym czasie opublikował wiele opowiadań, które przyjęto z dużym entuzjazmem.

Jego pierwszym głośnym opublikowanym dziełem był zbiór opowiadań zatytułowany Bestiario. W tym tomie znalazły się takie opowiadania jak Zajęty dom, Lejana.
W twórczości Cortazara można odnaleźć wszystkie gatunki literackie, ale został zapamiętany głównie jako mistrz krótkiej formy. Jego najwybitniejszą książką, która stała się symbolem „cortazarowskiej” prozy, jest Gra w klasy. Publikował także dzieła o charakterze politycznym, które w czasach siedemdziesiątych ze względu na panującą cenzurę miały ogromne znaczenie, chodzi m.in. o Książka dla Manuela, Dossier Chile: el libro negro.

Julio Cortazar należy do tej grupy pisarzy, którzy wyznaczyli własną ścieżkę jeśli chodzi o styl i zrewolucjonizowali generalny pogląd o literaturze w drugiej połowie XX wieku.
W jego prozie uwagę zwraca przede wszystkim konsztowny język, przeplatanie się świata rzeczywistego z fantastycznym, który pojawia się nagle i często w związku z uczuciami bohatera, grami, które sam ze sobą prowadzi. Jego proza utrzymuje się na granicach absurdu, niejasności umyślnie wprowadzając czytelnika w stan oderwania od rzeczywistości, zmuszając go jednocześnie do zmiany perspektywy. Autor pokazuje przy tym, że w świecie literackim nie ma ograniczeń.

Zmarł w 1984 roku w Paryżu, a jako przyczynę jego śmierci uznaje się bałaczkę