440. rocznica śmierci Jana Kochanowskiego

„Jan Kochanowski wyprowadził polszczyznę z cienia języka mówionego
i wprowadził ją do pisma. Ujawnił jak bogata i integralna była polszczyzna, to był kopernikański przełom” – mówił
o Kochanowskim i jego twórczości Wiesław Myśliwski.

Poeta, dramaturg, urodzony 1530 roku w Sycynie. Najwybitniejszy polski twórca z okresu renesansu.

„Pochodził ze średniej szlachty małopolskiej, miał dosyć liczną rodzinę. Ojciec zmarł dosyć wcześnie, więc możemy się domyślać, że młodzieńcze lata wypiekały mu starania o zabezpieczenie finansowe, ale jednocześnie o wykształcenie
i edukację” – powiedział Piotr Dmitrowicz w audycji „Mieć 19 lat”.

W roku 1551 studiował w Królewcu, a już rok później przeniósł się do Włoch i rozpoczął naukę w Padwie.
Po śmierci rodziców wrócił do Polski i objął część majątku, który potem oddał rodzinie w dzierżawę.
Dzięki protekcji dostał posadę na dworze królewskim i objął funkcję sekretarza Zygmunta II Augusta.

Parę lat później wycofał się z życia dworskiego i postanowił w większej mierze poświęcić się twórczości literackiej.

W 1574 przeprowadził wrócił do swoich rodzinnych stron i zamieszkał w sławnym dworku w Czarnolesie.
Mimo przeprowadzki Jan Kochanowski wciął brał udział w życiu publicznym i brał udział w sejmach walnych.

Zycie w Czarnolesie przyniosły upragniony spokój, ale niosło za sobą również wiele osobistych tragedii. Najpierw zmarł jego starszy brat Kasper, a następnie jego ukochana córeczka Urszula.
Kochanowski bardzo mocno przeżył utratę dziecka. Poświęcił swojej córce monumentalny cykl żałobnych trenów, które uznawane są za największe dzieło poety, opowiadające o cierpieniu i pokonywaniu żałoby.

Poezja Jana Kochanowskiego cechowała się wielką różnorodnością, poruszał w niej te poważne tematy jak i lekkie.
Chciał przekazać swoim odbiorcom kompletny pogląd świata, i postrzeganie wszelakich aspektów życia. Pisał treny, refleksyjne pieśni, psalmy, a także lekkie i zabawne fraszki.

Jan Kochanowski zmarł nagle na taka serca w Lublinie, dokąd przybył w nadziei na pomoc króla w niejasnej sprawie swojego szwagra, który został zamordowany w Turcji.
W Lublinie odbyły się uroczystości pogrzebowe, w których uczestniczyli liczni dostojnicy świeccy i duchowni, w tym również sam król Stefan Batory.