80. rocznica śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

Przyszedł na świat 1921 roku w Warszawie, jeden z najwybitniejszych poetów pokolenia Kolumbów.

Od 1933 uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, w 1939 uzyskał świadectwo dojrzałości.

Wiersze zaczął pisać jeszcze przed wybuchem wojny.
Jego poezję pierwsza doceniła matka, natomiast ojciec z zawodu słynny krytyk literacki surowo podchodził do poezji syna. Dlatego pod względem twórczym Baczyński nigdy nie otrzymał od ojca wsparcia i aprobaty.
Twórczość Baczyńskiego nie znalazła zrozumienia również wśród rówieśników autora, przedstawicieli „pokolenia Kolumbów”. Przyjaciele z konspiracji nie zrozumieli poezji Krzysztofa Baczyńskiego. Wbrew pozorom była ona bardzo trudna, dojrzała,
a czasem nawet filozofująca.
Mimo braku zrozumienia Krzysztof Kamil Baczyński już w młodym wieku był poetą spełnionym.

„Napisał około pięciuset wierszy. To tyle, ile osiemdziesięcioletni poeta pisze na ogół przez całe życie. Miał ogromny dorobek, który uczynił go wielkim poetą na skalę europejską czy nawet światową” – mówił o Baczyńskim jeden z jego biografów.

W czasie okupacji Krzysztof Kamil Baczyński poznał swoją przyszłą żonę – Barbarę Drapczyńską.
Często mówiono, że była to miłość idealna. Barbarę spotkał na wieczorze konspiracyjnym. Drapczyńska już wcześniej czytała wiersze Baczyńskiego, więc poznając go już wiedziała kim jest i jak wielki ma talent.
Poświęcił jej masę wierszy, w których erotyzm miesza się z obrazami wojennej zagłady.
3 czerwca 1942 roku wzięli ślub.

Krzysztof Kamil Baczyński zmarł 4 sierpnia 1944. Został zastrzelony przez niemieckiego snajpera.
Komunistyczna bezpieka nie wierzyła w śmierć poety. Uważali, że jego śmierć to jedynie plotka, a sam poeta skutecznie się ukrywa. Szukali go intensywnie przez pięć lat.