Issac Bashevis Singer
Urodził się w żydowskiej rodzinie w Leoncinie niedaleko Nowego Dworu Mazowieckiego 14 lipca 1902 roku lub 1904.
W 1907 cała rodzina przeprowadziła się do Radzymina, gdzie 40% mieszkańców stanowiła ludność żydowska.
Rok później Singerowie przeprowadzili się do Warszawy, gdzie zamieszkali przy ulicy Krochmalnej 10.
Isaac Bashevis Singer zadebiutował w 1925 opowiadaniem Na starość, które opublikowano na łamach Literaisze Bleter.
Z kolei jego pierwszą powieścią był Szatan z Goraju, która była publikowana w odcinkach w latach1933-1934 w czasopiśmie Globus. W całości powieść została opublikowana dopiero w 1935 i ta data jest uważana za debiut Singera.
Z powodu trudnej sytuacji materialnej, oraz wzrastającego w Europie antysemityzmu pisarz wyemigrował do Stanów.
Singer zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie przy pomocy swojego brata znalazł pracę jako dziennikarz, korektor i tłumacz
w czasopiśmie Forwerts – The Yiddish Forward
Singer nigdy nie wrócił do kraju, tłumacząc to niemożnością podróży na „cmentarz żydowskiego narodu”, ale do końca życia uważał się za warszawiaka i podkreślał swoje przywiązanie do Polski.
„On patrzył na Broadway, ale widział Marszałkowską. Wyjechał z Polski w sensie fizycznym, ale nie uczuciowo. Większość ludzi, o których pisze, pochodzi z Polski. Dla niego Polska była więcej niż krajem rodzinnym. (…) Kiedy przyjechała do niego kiedyś na wywiad polska ekipa i pokazali mu mapę przedwojennej stolicy, niemal im ją wyrwał i powiedział „To jest moje, potrzebuje tego, to moje ulice.” – mówił Israel Zamir.
W październiku 1978 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
Zmarł 24 lipca 1991 roku w Surfside na Florydzie, po kilku udarach mózgu. Został pochowany na cmentarzu Ceder Park Cemetary w Paramus w stanie New Jersey.