 |
"O Luszowicach" |
|
|||
|
|
|||||
|
Dawno, dawno temu żył król Władysław Jagiełło. Pewnego dnia wyruszył na
daleką wyprawę. Przemierzał lasy, łąki, góry, pola, wąwozy, przełęcze i
rzeki. Poskramiał dzikie zwierzęta i pokonywał zbójców w Tatrach. Kiedy król był już kompletnie wycieńczony podróżą i walkami zatrzymał się by odpocząć. Ujrzał dookoła siebie piękną i malowniczą krainę. Zobaczył tam łąki pełne kwiatów, drzewa, samy, zające, wysokie i niskie pagórki, wielkie skały i średnie głazy. Królowi bardzo spodobała się ta piękna i wesoła okolica. Władysław Jagiełło postanowił się zdrzemnąć i położył się na pobliskim głazie. Gdy się obudził była już noc. Zaczekał do rana w pobliskiej osadzie. Gdy nastał ranek rozkazał drwalom naciąć drewna i kazał kmieciom rozbudować osadę. Potem rozkazał wybudować szkołę i kapliczkę, które stoją do dziś. Nazwa Luszowice powstała z pierwszych liter imion drwali, którzy rozbudowali osadę. Lech Urson Sławko Zenon Oliwier Wojciech Iwan Cyryl Edmund |
|||||
|
Wojciech Uziel |
|||||
 |
|||||
