Aleja do spacerowania i przebywania

Przy tym stanowisku tematem wiodącym były oczekiwane zmiany w zakresie spędzania czasu i pieszego przemieszczania po Alei Henryka. Uczestników dyskutowali nad następującymi pomysłami, zgłoszonymi przez mieszkańców podczas wcześniejszych wydarzeń w ramach projektu:

– wprowadzenie parkletów / miejsc odpoczynku;
– utworzenie tras spacerowych / tras historycznych;
– organizacja wydarzeń – wprowadzenie funkcji kulturalnych.

W trakcie spotkania mieszkańcy przyznali, że parklety to ciekawe rozwiązanie, które może sprawdzić się także w przestrzeni Alei Henryka. Nie było jednak zgody co do ich umiejscowienia. Według uczestników spotkania mogłyby one powstać zarówno na miejscach parkingowych (jednak część osób obawiała się zabierania miejsc dla samochodów), jak również na chodnikach, np. pomiędzy drzewami. Druga ze wspominanych lokalizacji byłaby według uczestników spotkania rozsądniejsza, bowiem pozwoliłaby ograniczyć nielegalne parkowanie na chodnikach i odzyskać tę przestrzeń dla pieszych, nie zabierając przy tym miejsc parkingowych. Z drugiej strony zastanawiano się nad całkowitym wyłączeniem z ruchu samochodowego (na stałe bądź czasowo, np. w jeden dzień weekendu lub na cały weekend) lub przekształcaniem w woonerf części Alei Henryka – odcinka pomiędzy ul. Sądową a Grunwaldzką.

Postulowano, aby planując realizację parkletów, zwrócić uwagę na ich funkcjonalność oraz wygląd, by pełniły swoją rolę i zachęcały mieszkańców / przechodniów do skorzystania. Wśród różnych propozycji parkletów skłaniano się ku rozwiązaniom z materiałów naturalnych – drewnianych, z elementami dizajnerskimi (ładny wygląd połączony z funkcjonalnością). Wśród elementów dodatkowych, które powinien posiadać parklet wskazano: stojaki na rowery, strefy miejskiego Wi-Fi, gniazda, dające możliwość doładowania telefonu (np. poprzez systemy solarne, czy rozwiązania wdrażane przez firmę Seedia, która produkuje m.in. ławki solarne). Innym pomysłem było uzupełnienie parkletów o miejsca na booksharing – wymianę książek, np. w formie regału zabezpieczonego przed deszczem, budki telefonicznej, odnowionych skrzynek pocztowych itp. W okolicy parkletu mógłby pojawić się także zdrój uliczny w formie 3 poziomowego poidełka – takiego, jakie istnieje już na Placu 1000-lecia (w tym kontekście dodawano, że takie rozwiązanie RPWiK mógłby zamontować na Alei Henryka już teraz, np. w okolicach Urzędu Miasta).

Ustawiając parklety w przestrzeni, należy także zwrócić uwagę na to, aby nie były one zanieczyszczane przez ptaki, które często siedzą na drzewach w tej okolicy. Rozważano w związku z tym możliwość realizacji parkletów w formie altan, ale taka propozycja nie spotkała się w dużym poparciem.

Uczestnicy spotkania sygnalizowali, że rozwiązania związane z wyłączeniem z ruchu części ulicy i/lub ustawienie parkletów mogą okazać się niewystarczające do ożywienia Alei. Należałoby zastosować dodatkowe elementy uatrakcyjniające tą przestrzeń. Zaproponowano na przykład stworzenie na Alei przestrzeni do gier podwórkowych (np. gry w klasy czy kapsle), namalowanie na ulicy / chodniku elementów przyciągających wzrok i zachęcających do interakcji, np. mapa świata, fortepianowa klawiatura, rysunki 3D na chodniku itp.

Wśród działań, które zachęciłby mieszkańców do przebywania i przychodzenia na Aleję, zaproponowano cykliczną realizację różnego typu wydarzeń i imprez. Mogłoby to polegać na przeniesieniu niektórych elementów programu wydarzeń, które do tej pory odbywają się w innych miejscach (jak Dni Chrzanowa), ale także zakładać organizację nowych, niewielkich, inicjatyw (przemarsze, wyścigi, festiwale i parady, w tym festiwal mimów czy parada kundelków, itp.). Pozytywnie odniesiono się do pomysłu stworzenia lokalnej imprezy wykorzystującej postać patrona ulicy wykorzystującą postać Henryka Loewenfelda np. Podwieczorek u Loewenfeldów – na kształt krzeszowickiej Majówki Hrabiny Zofią czy trzebińskiej Herbatki u Zieleniewskich. Ponadto uczestnicy zasugerowali wprowadzenie miejskiego programu mikrograntów dla instytucji/grup mieszkańców na realizację wydarzeń na Alei, który stanowiłby motywację dla chrzanowian do przygotowania ciekawych propozycji wspólnego spędzania czasu w tej przestrzeni.

Według uczestników spotkania warto, aby na Alei pojawiły się także plenerowe ekspozytory wystawowe (stojaki na duże formaty posterowe). Pozwoliłoby to na realizację czasowych wystaw plenerowych o różnej tematyce, zmieniających się średnio co miesiąc-dwa. Przykładowo mogłyby to być wystawy szkół przyciągające rodziców / rodziny uczniów czy wernisaże w ramach projektów realizowanych w Chrzanowie, takich jak np. Portret Miasta.

Z aprobatą odniesiono się do pomysłów związanych z utworzeniem historycznej trasy spacerowej obejmującej Aleję Henryka. Uczestnicy wspominali, że obecnie w Chrzanowie realizowany jest projekt „Pociąg do tradycji”[1] zakładający działania dla mieszkańców i młodzieży dotyczące regionalnych tradycji, historii Fabloku. W ramach projektu ma zostać także wytyczona i oznakowana trasa po mieście „Szlakiem Fabloku”, którą będzie można też odnaleźć w mobilnej aplikacji oraz która zostanie opisana w publikacji – spacerownik „Szlakiem Fabloku”. Dodawano, że w ramach tej inicjatywy, warto pomyśleć o punktach związanych z historią miasta, które mogłyby być zlokalizowane przy Alei Henryka. Dodawano, że należy pamiętać, aby realizowane w przyszłości działania rewitalizacyjne Alei Henryka uwzględniały wypracowane wcześniej tego typu propozycje i rozwiązania.

Pojawił się też pomysł dotyczący uporządkowania i zaaranżowania części Alei położonej za skrzyżowaniem z ul. Sienną: zielonego skweru i okolicy nasypu. Mogłyby tam pojawić się elementy małej architektury pozwalające na odpoczynek, a także elementy informacyjne odnoszące się do historii tego miejsca. Tym samym punkt też powinien zostać ujęty w historycznej trasie spacerowej. Dopełnieniem tego typu rozwiązań mogłaby być interaktywna wystawa dotycząca kolejowej przeszłości Chrzanowa, zaaranżowana w początkowej części Alei (np. w budynku po komendzie policji) – zapraszająca do spaceru po całej ulicy i odnalezienia różnych historii i ciekawostek w przestrzeni.

W opinii uczestników do wszystkich zaproponowanych działań należy włączyć także przedsiębiorców (działających obecnie na Alei oraz przyszłych/potencjalnych). Podkreślano, że ludzi do Alei będzie przyciągać atrakcyjna oferta usługowo-handlowa (odmienna, a tym samym konkurencyjna wobec tej dostępnej w galeriach handlowych) i warto, aby była ona widoczna – należy zachęcać przedsiębiorców do prowadzenia działalności przy Alei (np. poprzez atrakcyjną politykę czynszową dla konkretnych typów przedsięwzięć) oraz wychodzenia „na ulicę” poprzez rozstawienie stolików, kramów itp. (np. poprzez obniżenie opłaty z tytułu zajęcia chodnika).

Ponadto postulowano wprowadzenia dodatkowego oświetlenia na całej długości Alei, co podniesie poziom bezpieczeństwa w tej części miasta i zachęci do spacerów.

Aleja dobrze połączona

Przy tym stanowisku tematem wiodącym były oczekiwane zmiany w zakresie dojazdu do Alei Henryka i przemieszczania się po niej. Uczestników poproszono, aby odnieśli się do następujących wątków, poruszanych przez mieszkańców podczas wcześniej przeprowadzonych spotkań w ramach projektu:

– wprowadzenie kursów komunikacji publicznej wzdłuż Alei;
– wprowadzenie ścieżek rowerowych;
– zmiany w polityce parkingowej.

Uczestnicy byli przeciwni wprowadzeniu transportu miejskiego na Aleję. Uważali, że szerokość oraz ruch jednokierunkowy nie sprzyjają takiemu rozwiązaniu. Podkreślano, że stałoby to w sprzeczności z dotychczasowymi sposobami użytkowania ulicy („historycznie – nigdy tu autobusów nie było”) i sugerowano działania zmierzające raczej do ograniczenia ruchu kołowego, tak by Aleja Henryka była przestrzenią przede wszystkim dla pieszych i rowerzystów, bliższą deptakowi. W tym kontekście rozważano także zmiany dla odcinka ulicy między Sądową a Grunwaldzką – całkowite wyłączenie go z ruchu lub przekształcenie w woonerf.

Uczestnicy zwracali jednak uwagę, że problem z komunikacją publiczną w Chrzanowie istnieje (np. w niektóre miejsca trudno się dostać, brakuje połączeń międzyosiedlowych) – jest to problem ogólnomiejski, który dotyczy także Alei Henryka. Przy Alei i w jej okolicy mieszczą się instytucje ważne dla mieszkańców, np. Urząd Miasta, poczta, przychodnia lekarska przy ul. Sokoła, a dystans między nimi a istniejącymi w pobliżu przystankami autobusowymi (Chrzanów Śródmieście, Chrzanów ZUS, Chrzanów Sienna) jest zbyt duży dla osób starszych, chorych czy z ograniczeniami ruchu. Dlatego sugerowano lokalizację kilku przystanków na ulicach przecinających Aleję, w pobliżu skrzyżowania, np. Focha, Grunwaldzka, Sądowa. Dobrym rozwiązaniem mógłby być niewielki busik (ok. 15-osobowy, napęd elektryczny), którego trasa przecinałaby Aleję w wybranych miejscach (określona jako „trasa okołoalejowa”). Pojawiła się także propozycja utworzenia linii miejskiej (też mały bus), która robiłaby pętlę po najważniejszych punktach Chrzanowa.

Uczestnicy potwierdzili, że Aleja Henryka powinna być przyjazna dla rowerzystów i zachęcać do takiego sposobu poruszania się po mieście. Opowiadano się za wkomponowaniem przestrzeni dla rowerów w istniejące ciągi komunikacyjne. Mogłoby to polegać na wydzieleniu fragmentu chodnika (ciąg pieszo-rowerowy) lub części jezdni (pas ruchu rowerowego wyróżniony kolorem nawierzchni). W przypadku odcinków jednokierunkowych należałoby dopuścić ruch rowerowy pod prąd, wyznaczyć kontrapas. Skrytykowano natomiast pomysł stworzenia oddzielnej drogi rowerowej, argumentując, że jest to najbardziej kosztowne i wymagające konstrukcyjnie rozwiązanie. Część uczestników zwracała uwagę, że wytycznie części dla rowerów w ramach chodnika będzie trudne ze względu na podwójne szpalery drzew, a także zabierze przestrzeń pieszym i utrudni spacerowanie. W związku z tym postulowali utrzymanie chodników tylko dla pieszych, a przy założeniu ich poszerzenia – dopuszczali możliwość współdzielenia z rowerzystami. Ponadto, zgłoszono zapotrzebowanie na zainstalowanie stojaków na rowery, w szczególności przy obiektach użyteczności publicznej. Rozważano też możliwość utworzenia miejskiej wypożyczalni rowerów, której stacja mogłaby mieścić się właśnie przy Alei Henryka.

Dyskutując o parkowaniu wzdłuż Alei, uczestnicy opowiadali się za ograniczeniem liczby miejsc parkingowych, aby docelowy charakter ulicy był bardziej deptakowy. Propozycja zmiany sposobu parkowania ze skośnego na równoległe spotkała się z pozytywnym przyjęciem – podkreślano, że dzięki temu uzyska się nieco przestrzeni jezdni, którą będzie można przeznaczyć np. na pas ruchu rowerowego. Podniesienie cen parkowania przy Alei czy likwidację – części lub nawet wszystkich – miejsc należałoby zrekompensować mieszkańcom i użytkownikom ulicy. Zgłoszono zatem kilka pomysłów dotyczących zapewnienia alternatywnych miejsc do pozostawienia samochodów:

– wykorzystanie podwórek budynków znajdujących się przy Alei na miejsca parkingowe dla mieszkańców;
– udostępnianie w weekendy parkingu przy Starostwie Powiatowym – zwłaszcza dla klientów/odbiorców przyszłej oferty usługowo-wydarzeniowej Alei Henryka;
– utworzenie piętrowego parkingu na terenie parkingu za Urzędem Miasta (np. 2 poziomy nadziemne + 1 poziom podziemny). Podkreślano, żeby zadbać o estetykę takiego budynku – powinien być nowoczesny, mógłby zawierać elementy szklane i drewniane, za ciekawą inspirację podawano parking przy Placu Konstytucji 3 Maja w Kielcach (http://www.inwestycje.kielce.pl/old/parking_pl_konstytucji.htm). Niektóre ściany mogłyby być porośnięte bluszczem, ścianę na stronę parku/ ul. Słowackiego można pozostawić pustą do wykorzystania np. na kino letnie czy telebim reklamowy (aby budynek w ten sposób „zarabiał na siebie”). Rozważano też zagospodarowanie dachu zielenią – w postaci punktu widokowego, boiska do gry, łąki z ulami (pszczoły miejskie). Podkreślano, że parking powinien być atrakcyjny cenowo w stosunku do strefy/ miejsc parkingowych przy ulicach.